Rozdział 9 - Co było potem?

Witajcie :*

Rozdział dla La_tua_cantante, bo jest wielka i zbetowała ten rozdział na prawdę 

szybko.

Oraz dla wszystkich, którzy komentują<3

Wiecie co to, że jest tak mało komentarzy jest trochę przykre, nawet nie wiem,

czy Wam się na pewno podoba...

Cóż zapraszam Was na <panstwoweasley> i proszę o komentarze.

Buziaki :*

Rozdział 9

Gdy tylko doszli do miejsca, w którym bawiła się Miona, Blaisa i Draco zamurowało. To, co zobaczyli przerosło ich najśmielsze wyobrażenia, a Dracon Malfoy ma bardzo rozwiniętą wyobraźnię. Kiedy tylko Pansy machnęła ręką przed oczami Diabła ten pozbierał swoją szczękę z podłogi, czego nie można było powiedzieć o jego przyjacielu, którego oczy powiększyły się do wielkości jednego galeona. Pansy stanęła obok mulata i przyglądała się temu, co wyczyniała Miona. A wyczyniała naprawdę sporo. Wyglądała tak, jakby zatraciła się w tańcu, jakby robiła coś, co kocha i nie przejmowała się niczym. Musiała wiedzieć, jak działa na facetów, bo korzystała z tego jak tylko mogła, ale fakt nie przekraczała granic. „Chciałbym wiedzieć, jaka potrafi być w łóżku”„Draconie Lucjuszu Malfoy, jeżeli zaraz nie opanujesz swoich emocji to nie dostaniesz Ognistej przez miesiąc, dobrze Ci radzę, uspokój się” Chyba podziałało, bo na jego twarz automatycznie wpłynął uśmiech, ale oczy pozostały chłodne. Patrzył się beznamiętnym wzrokiem na gryfonkę, a w głowie prowadził wojnę z myślami. Zastanawiał się, czy jak wrócą do Hogwartu, to ich stosunki pozostaną dalej przyjacielskie, czy może się coś zmieni i jakim cudem ta gryfonka potrafi się tak ruszać. Ta jedna kobieta jest wielką tajemnicą, a on dowie się, jaka jest naprawdę. Na tym zakończył swoje przemyślenia i ruszył w stronę dziewczyny. Położył ręce na jej talii, odwróciła się, ale jak tylko spojrzała się w jego oczy uśmiechnęła się, dając mu nieme pozwolenie na taniec z nią. Tańczyli razem, a on patrzył się na tych innych facetów z miną zwycięzcy, tak jakby była jego... Kiedy piosenka ustała spojrzeli sobie w oczy, uśmiechając się jak mysz do sera. Hermiona wpatrzyła się w głębie jego szaro-niebieskich tęczówek i czuła jakby rozwiązywała jakąś zagadkę. On jakby wyczuł coś instynktownie i odwrócił wzrok. W tej chwili dziewczyna obiecała sobie, że rozwiążę, tą tajemnicę, choćby musiała poświęcić jej dużo czasu i sił. Nie wiedziała skąd taka myśl, ale w tej chwili mało ją to obchodziło. 
****
Następnego dnia Hermiona obudziła się na kanapie w salonie. Kompletnie nie wiedziała, co tam robiła. Na podłodze obok leżał Malfoy, a na dywanie rozłożeni byli Blaise i Pansy. Pozostało, więc pytanie, gdzie są Gin i Harry oraz co oni tu wszyscy robią? Próbowała wstać, ale głowa ją bolała niemiłosiernie. Rozejrzała się za różdżką, leżała w rogu kanapy. Podniosła ją i przywołała eliksir na kaca. Kiedy tylko wypiła fiolkę z cytrynowo miętowym eliksirem. Ból głowy minął szybciutko nie pozostawiając po obie śladu. Hermiona wstała z kanapy i uważając, żeby nie obudzić chłopaka śpiącego na podłodze wyszła z salonu na poszukiwanie młodego narzeczeństwa. Była już w łazience, pokoju dla gość nawet w kuchni a ich jak nie było tak nie ma.  Został tylko jej pokój. Ale przecież nie poszliby tam. Chociaż.... Może lepiej sprawdzić. Poszła. Delikatnie otworzyła drzwi, żeby na wszelki wypadek nikogo nie obudzić. To, co tam zobaczyła, o mało nie przyprawiło jej niekontrolowanego wybuchu śmiechu. Stanęła oparta o drewnianą futrynę i patrzyła na śliczny obrazek. Sukienka jej przyjaciółki leżała na podłodze dwa kroki od niej. Marynarka Harrego zaraz obok. Jego koszula na szafce. A stanik Gin zawisł na jednym z kwiatków doniczkowych. Spodnie leżały obok łóżka. A oni spali wtuleni w siebie i opatuleni czerwoną, satynową pościelą. Głowa rudej spoczywała na umięśnionym torsie, a jego ręce na jej talii. Przyglądała się im z uśmiechem na ustach jeszcze chwilę, po czym wyszła i zamknęła drzwi. Uśmiechając się jak głupia poszła obudzić śpiących w salonie. Zaczęła od Draco. 
-Malfoy-powiedziała szeptem, szturchnęłam go za ramię, nie pomogło, obrócił się na drugą stronę-Malfoy, wstawaj.-Dodałam głośniej.
-Zaraz Blaise daj mi się kurwa wyspać.-powiedział nie otwierając oczu.
-Cholera jasna, Malfoy, czy ja ci wyglądam na Zabiniego?-prawie wykrzyknęłam.
-Cholera, Granger nie tak głośno. 
-Trzeba było się obudzić od razu.-Mnie się delikatnie budzi.
-Ach tak.... no dobrze następnym razem Cię obudzę tak delikatnie, że popamiętasz. A teraz masz i pij.-podała mu flakonik.
-Granger, wiem, ze chcesz mnie otruć, ale mogę spełnić swoją ostatnią wolę?
-Zależy jaka jest ta twoja ostatnia wola Malfoy.
-Chodź ze mną do łóżka-powiedział i wybuchł śmiechem, którego zaraz pożałował, a ona poczerwieniała ze złości i palnęła go w ten pusty czerep.Zostawiając go na podłodze przy kanapie, udała się w drugi kąt pokoju, aby obudzić Zabiniego i Parkinson.
-Blaise, Pansy-pobudka krzyknęła.
-O kurwa, Hermiona, ciszej ja cię proszę-powiedziała Pan i obróciła głowę w drugą stronę.
-Ciii, Hermionko jeszcze chwilę-dodał Blaise i przytulił się do dziewczyny, której głowa leżała na jego torsie.
-Jak będzie jeszcze chwilkę, kochani to nie dostaniecie eliksiru-dodała przesłodzonym głosem. 
Chyba podziałało, bo oboje natychmiast się podnieśli, czego zaraz pożałowali, bo w ich głowach i żołądkach zaczęło się kotłować. Wzięli eliksir na kaca od Mionki i usiedli wypijając go. Po chwili poczuli się lepiej.
-Dobra to, kto mi powie, co się tutaj działo?? Pamiętam wszystko do momentu, kiedy tańczyłam z Malfoyem-powiedziała Granger.
-Ja nic nie pamiętam odkąd odciągaliśmy Ciebie od tłumu tych napaleńców- odpowiedzieli całą trójką.
-A ja dużo pamiętam, -powiedziała Ginny, która ni stąd ni stamtąd pojawiła się w salonie. Za raz za nią przyszedł Harry. 
-No to opowiadaj- okrzyknęli.
-To zaraz, Herm daj naszemu Harremu eliksirek, a ja zacznę opowieść...

EDIT: przepraszam Was za małą wyrazistośc tego rozdziału coś mi się poprzestawiało ;(